Nagli senzorineuralni gubitak sluha (akutna gluvoća) definiše se kao gubitak sluha koji je veći od 30 dB na tri susjedne frekvencije, koji je nastao u periodu od 72 časa, kod inače zdrave osobe, bez poznatog oboljenja uha ili drugog vidljivog uzroka.
Može se desiti da uveče odete na spavanje sa normalnim sluhom, a već ujutru primijetite da imate oslabljen sluh. Ovako se dešava u oko jedne trećine pacijenata, a ostali otkriju da imaju problem sa sluhom kada pokušaju da koriste telefon. U toku godine pet do 20 osoba na 100.000 može oboljeti od akutne gluvoće.
Uzrok nastanka
Postoji nekoliko teorija o nastanku ovog gubitka sluha, koji mnogo više liči na simptom, nego na oboljenje. Mogući uzroci: infekcija, vaskularni poremećaji, trauma, ototoksični lijekovi, autoimuna oboljenja, endokrini poremećaji, neurološki poremećaji. Kao pomažući faktori često se navode psihičke trauma, odnosno stresogene situacije i ponovljeni migrenozni napadi. U oko 85% slučajeva ne nalazi se jasan uzrok (idiopatski). Najčešće detektovani virusi u slučajevima nastanka akutnog gubitka sluha su virusi influence tipa B, CMV, virus mumpsa, rubeole, varičele, morbila, infektivne mononukleoze i herpes virusi.
Klinička slika
Gubitak sluha nastaje naglo. Približno jedna trećina zapazi gubitak sluha pri buđenju ujutru. Obično je jednostrano, a obostrano pojavljivanje se dešava u 2% pacijenata. Neki pacijenti prije gubitka sluha imaju osjećaj brujanja i punoće u uhu. Gubitak sluha može da bude praćen zujanjem (70%) i vrtoglavicom (30%).
Liječenje
Neki autori saopštavaju da je spontani oporavak do “funkcionalnog slušnog nivoa” moguć u oko 65% slučajeva. Neki nalazi ukazuju da se 90% pacijenata oporavi sa blagim oštećenjem sluha, a samo 5% ostaje sa velikim oštećenjem. Drugi imaju procjene da se oko jedne trećine pacijenata oporavi spontano u potpunosti, isto toliko se oporavi uz deficit, a kod jedne trećine uopšte ne dolazi do oporavka.
U liječenju iznenadnog gubitka sluha koriste se kortikosteroidni lijekovi (sistemski ili lokalno-intratimpanalno apliciranje lijeka). Kod srednje teških i teških oštećenja sluha daju se vazodilatatori u infuziji, kao i lijekovi koji smanjuju viskozitet krvi. Ovakav terapijski pristup pretpostavlja da se tako pospješuje dopremanje kiseonika u unutrašnje uvo, odnosno njegova oksigenacija.
Kao jedan od terapijskih postupaka predlaže se i hiperbarična oksigenoterapija, koja uključuje deset uzastopnih devedesetominutnih terapija. Kao invazivna metoda liječenja preporučuje se blokada gangliona stelatuma radi konsekutivne vazodilatacije. U slučaju da zaostane oštećenje sluha u stepenu koji remeti dobar socijalni kontakt, predlaže se slušni aparat kako bi se kompenzovao nastali gubitak sluha.
